Vandaag is het wereldgebedsdag voor de schepping. Paus Franciscus roept ons op om te luisteren naar de stem van de schepping. Als we leren hoe te luisteren, dan kunnen we in de stem van de schepping een zekere dissonantie horen. Aan de ene kant horen we in een mooi lied de lof aan onze Schepper, aan de andere kant een smeekbede in doodsangst, een klaagzang over onze mishandeling van ons gemeenschappelijk huis.
Klaagzang
De klaagzang is wat mij betreft deze zomer steeds luider geworden. Veel plekken in de wereld hebben te kampen met extreme hitte, droogte en bosbranden, Pakistan staat voor een derde deel onder water, het smeltende ijs op Groenland heeft een kantelpunt bereikt (het is niet meer te stoppen). In haar klaagzang doet de Aarde een beroep op ons, ze vraagt om antwoord. Hoe antwoorden wij? Met woorden? Met daden? Met stilte? Met wachten? Met delegeren? Met laten? Met gebed?
Maak ons leven weer gezond,
opdat wij de wereld beschermen
en haar niet plunderen,
opdat wij schoonheid zaaien
en geen vervuiling en verwoesting.
Raak de harten
van allen die alleen maar voordeel zoeken
ten koste van de armen en van de aarde.
Loflied
Ik merk bij mezelf dat ik er soms heel erg voor moet waken om me niet te laten overspoelen door de klaagzang die steeds luider wordt, maar vooral ook het loflied te blijven horen. Want het loflied kan ons inspireren tot praktiseren van een spirituele ecologie. Het loflied laat ons van binnenuit naar de wereld kijken en beseffen dat wij in de Schepper zijn verbonden met alle andere schepselen, met heel de aarde. Dat geen enkel schepsel kan bestaan, zonder de andere. Alles bestaat ten dienste van elkaar. Het is daarom belangrijk om het loflied te blijven horen, als inspiratie voor ons antwoord op de klaagzang.
Leer ons de waarde van alle dingen te ontdekken,
met verbazing de kijken,
en te erkennen dat wij ten diepste verbonden zijn
met alle schepselen
op onze weg naar uw oneindig licht.
Dank dat Gij alle dagen met ons zijt.
Bemoedig ons, alstublieft, bij onze inzet
voor gerechtigheid, liefde en vrede.
Gister las ik de blogs van mijn dochter die afgelopen week naar Sankt Peter-Ording in Noord Duistland is gefietst, om daar deze week met een conferentie voor jongeren over de Waddenzee mee te doen. Ze zal het zelf waarschijnlijk niet zo noemen, maar voor mij is dit een subliem voorbeeld van het praktiseren van een spirituele ecologie. Lees hier haar blog.
En hier kunt u de volledige boodschap van de Paus Franciscus lezen.
.jpg)
